Kompendium wiedzy

Zaburzenia schizoafektywne to pogranicze schizofrenii i zaburzeń afektywnych, co skutkuje znacznie różniącymi się od siebie dolegliwościami. W przebiegu zaburzenia schizoafektywnego napotykamy symptomy związane z zaburzeniami nastroju (np. epizody depresyjne), jak i ze schizofrenią, jednakże przez intensywność owych objawów trudno jest postawić jednoznaczną diagnozę - czy badana jest schizofrenia, czy jedno z zaburzeń afektywnych.

Indukowanie zaburzenie urojeniowe definiujemy jako zaburzenie będące podzielane przez dwie lub więcej osób, które są ze sobą powiązane emocjonalnie. U tych osób, jedna wykazuje objawy zaburzenia psychotycznego, u drugiej natomiast owe urojenia są jedynie wzbudzane i najczęściej występują, gdy osoby te są rozdzielone. Zaburzenia te zazwyczaj mają miejsce wśród członków rodziny. Określa się je także jako udzieloną psychozę bądź obłęd. Mimo wszystko, zdecydowanie rzadziej występują przypadki udzielenia tej choroby więcej, niż jednej osobie.

Od „podstawowej” schizofrenii jaką znamy, schizofrenia katatoniczna wyróżnia się tym, że dominują zaburzenia ruchu, na przykład zastyganie w miejscu bądź pobudzenie. Zakłada się, że wpływają na nią czynniki genetyczne i środowiskowe, natomiast u 20% pacjentów „zespół katatoniczny” jest przyczyną schorzeń somatycznych, opryszczkowego zapalenia mózgu, zatruciem tlenkiem węgla lub zaburzeń metabolicznych.

Zaburzenia schizotypowe są to zaburzenia o długim przebiegu i trudnym do zaobserwowania początku, ponieważ nie jest on określony. Odznaczają się wyjątkowością wyglądu lub zachowań, które przypominają charakterystyczne symptomy występujące w schizofrenii. Osoby cierpiące na to zaburzenie są zdystansowane, przez co wycofane ze społeczeństwa (skrajny introwertyzm), ciężko im nawiązywać bliższe relacje oraz mają trudności z utrzymaniem obecnych związków. Często gubią wątek, są rozproszone, a wyrażanie uczuć jest ograniczone, co może pozorować chłód emocjonalny. Jednostki nie odczuwają chęci przebywania z innymi ludźmi ze względu na lęk i raczej preferowanie trybu samotnika. Są podejrzliwe, posługują się niejasnym językiem, natomiast ich afekt jest zdecydowanie zawężony.