Zaburzenia psychologiczne i zaburzenia zachowania związane z rozwojem i orientacją seksualną wywołują w pacjentach niepokój i często stany lękowe, które spowodowane są widoczną dla nich samych nieprawidłowością w kwestii orientacji/tożsamości. W zaburzenia te wliczają się:
CZYTAJ WIĘCEJFobia szkolna, to termin opisujący zaburzenie lękowe u dzieci, które mają irracjonalny, uporczywy strach przed pójściem do szkoły. Zachowanie ich różni się od dzieci, które wagarują i nie wyrażają obawy przed pójściem do szkoły. Dzieci, które unikają szkoły, chcą być w bliskim kontakcie z rodzicem lub opiekunem, podczas gdy wagarowicze nie. Dzieci z fobią szkolną są często niepewne, wrażliwe i nie wiedzą, jak radzić sobie ze swoimi emocjami. Normalny lęk separacyjny zwykle występuje od 18 do 24 miesiąca życia. Dzieci w tym wieku mogą płakać lub mieć napady złości, gdy są oddzielone od rodzica. Jednak niektóre starsze dzieci nadal mają trudności z przebywaniem poza domem, co sprawia, że niektórym uczniom brakuje pewności siebie i umiejętności radzenia sobie z życiem szkolnym. Dziecko, które wykazuje większe ryzyko fobii szkolnej, to takie, które nie ma rodzeństwa, jest najmłodszym lub przewlekle chorym dzieckiem. Większość dzieci sprzeciwia się chodzeniu do szkoły w tym czy innym czasie. Jednak dziecko z fobią szkolną często opuszcza wiele dni z niejasnych powodów. Rodzice powinni być zaniepokojeni, jeśli ich dziecko wydaje się irracjonalnie niespokojne, przygnębione, przestraszone lub regularnie mówi, że czuje się zbyt źle, aby uczęszczać na zajęcia.
CZYTAJ WIĘCEJW przeszłości katatonia była uważana za podtyp schizofrenii. Obecnie rozumie się, że katatonia może występować w różnych schorzeniach psychicznych i medycznych. Katatonia i schizofrenia występują także oddzielnie, lecz są ze sobą ściśle powiązane. Osoby z objawami katatonicznymi w schizofrenii, poruszają się w ekstremalny sposób. Na przykład taka osoba może poruszać swoim ciałem nieregularnie lub wcale. Ten stan może trwać przez minuty, godziny, a nawet dni. Wyróżnia się dwie podstawowe postacie schizofrenii katatonicznej: hiperkinetyczną, i hipokinetyczną.
CZYTAJ WIĘCEJCharakterystyka
Osoby cierpiące na to zaburzenie, unikają kontaktów społecznych z powodu strachu przed odrzuceniem. Cierpią z powodu samotności, są zamknięte we własnym świecie, którego nie potrafią opuścić. Mają niewielu, jeśli w ogóle, bliskich przyjaciół. Występuje u nich lęk, przed byciem osądzanym przez inne osoby.
Co to jest choroba afektywna dwubiegunowa?
Choroba afektywna dwubiegunowa (w skrócie ChAD), nazywana również zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym, polega na tym, iż chory doświadcza epizodów depresji, manii lub hipomanii lub epizodów mieszanych. Między tymi epizodami często występują okresy remisji, co oznacza, że nie występują żadne objawy lub w łagodnym stopniu. ChAD jest drugą najczęstszą przyczyną niezdolności do pracy ze względów psychiatrycznych. Najczęściej pierwsze oznaki choroby pojawiają się przed 35 rokiem życia. Konsekwencją bardzo dużego prawdopodobieństwa nawrotu objawów są problemy w prawie wszystkich sferach życia osoby cierpiącej na zaburzenie afektywne dwubiegunowe, tj. w pracy, rodzinie, kontaktach społecznych, etc.
Wojciech Sadło 15.06.2022
Choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD) jest zaburzeniem mózgu, które powoduje zmiany w nastroju, energii i zdolności do funkcjonowania danej osoby. Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową doświadczają intensywnych stanów emocjonalnych, które zwykle występują w różnych okresach od dni do tygodni, zwanych epizodami nastroju. Te epizody nastroju są klasyfikowane jako maniakalne / hipomaniakalne (nienormalnie szczęśliwy lub drażliwy nastrój) lub depresyjne (smutny nastrój). Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową na ogół mają również okresy remisji (cofnięcia się, lub częściowego ustąpienia objawów). Najczęściej rozpoczyna się przed 35 rokiem życia, poważnie zakłóca relacje rodzinne i społeczne, kondycję ekonomiczną, powoduje trudności w pracy.
Nieorganiczne zaburzenia snu to wszystkie niedogodności związane ze snem, a przede wszystkim z jego jakością i długością. Zaburzenia snu stają się coraz bardziej powszechnym problemem, który znacznej części zaburzonych może poważnie utrudnić codzienne funkcjonowanie. Ma on bowiem wpływ nie tylko na zaburzenia koncentracji ze względu na zmęczenie, ale także na pamięć czy gospodarkę hormonalną. Do nieorganicznych problemów ze snem zalicza się zaburzenia, które nie są jednym z objawów zaburzeń spowodowanych zmianami organicznymi (np. chorobami mózgu), ale są spowodowane innymi wpływami emocjonalnymi i/lub psychicznymi. Zaburzenia te zwykle leczy się u psychiatry, natomiast jeśli problem ten trwa długo i ciągle narasta warto wybrać się do neurologa. Zaburzenia snu dzielą się m. in. na:
CZYTAJ WIĘCEJParafilia (czyli zaburzenie preferencji seksualnych - kiedyś nazywane dewiacją seksualną) jest to typ zaburzenia w kontekście seksualnym. Polega na pojawieniu się podniecenia seksualnego w momencie wystąpienia specyficznej sytuacji lub przedmiotu, które nie należą do standardowych aktywności, np. poniżanie. Preferencje te mogą wieść do pogorszenia się relacji, w której udział bierze jednostka zaburzona, ograniczania wolności drugiej osoby. Sama Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób (ICD-10) określa trzy założenia: preferencja ta musi występować przez co najmniej pół roku, “osoba doświadcza powtarzającego się, nasilonego popędu i wyobrażeń seksualnych dotyczących niezwykłych przedmiotów lub działań”, “osoba zarówno realizuje ten popęd, jak i odczuwa z tego powodu wyraźne cierpienie” (WHO, 1998, s. 124).
CZYTAJ WIĘCEJInne zaburzenia osobowości i zachowania u dorosłych wyróżniają:
CZYTAJ WIĘCEJZaburzenia osobowości i zachowania u dorosłych (nieokreślone) to nacechowane zachowania oraz wielorakie stany kliniczne, mające skłonność do podtrzymywania się i są pewnym wyróżniającym się objawem dla stylu bycia danej osoby, jej nastawienia do samej siebie, jak i innych osób (zaczerpnięte z ICD-10, WHO, 2000, s. 169).
CZYTAJ WIĘCEJ
