Zaburzenia emocjonalne rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie

Przykładowymi zaburzeniami w okresie dziecięcym mogą być:

· Lęk przed separacją

w dzieciństwie to odczuwanie przez dziecko silnego niepokoju, objawiającego się trudną do opanowania histerią. Spowodowane jest to zniknięciem z pola widzenia najbliższej dziecku osoby. Rozpoczyna się zazwyczaj w wieku przedszkolnym, a szczególnie może nasilić się około 9 roku życia. Oprócz tego, że kwalifikowane jest jako zaburzenie, jest również całkowicie naturalnym zjawiskiem.

· Zaburzenie związane z rywalizacją w rodzeństwie

najczęściej pojawia się u małych dzieci. Dotyczy ono niechęci do noworodka, może przejawiać się łagodnie – niechęcią do dzielenia się zabawkami, ale może przerodzić się nawet w odrzucenie czy zachowania agresywne w stosunku do rodzeństwa. Duży wpływ na relacje między dziećmi ma pozytywne podejście do tego rodziców, lecz jeśli to nie jest pomocne, warto skorzystać z terapii rodzinnej.

· Lęk społeczny

w dzieciństwie polega na obsesyjnym strachu dziecka przed obcymi. Zaburzenie to objawia się nieśmiałością, utrudniającą dziecku zdrowe funkcjonowanie w społeczeństwie. Lęk przed obcymi osobami jest w pełni naturalny do ok. 3 roku życia, jeśli jednak przedłuża się w tym samym lub nawet większym nasileniu, wtedy może zostać zakwalifikowany jako zaburzenie emocjonalne.