Zaburzenia zachowania to występowanie zachowań dezadaptacyjnych, np. nie przejawianie szacunku wobec praw innych osób, nieodpowiednie reakcje na określoną sytuację, nieprzestrzeganie narzuconych norm społecznych itd. Zaburzenia te są znacznym utrudnieniem w codziennym funkcjonowaniu osoby zaburzonej. Często negatywnie wpływają na powstawaniu nowych kontaktów między osobą zaburzoną a drugim człowiekiem, ponieważ osoba ta uważana jest niekiedy za agresywną.
Zaburzeniami zachowania są na przykład:
zaliczana także jako zaburzenie kontroli impulsów. Polega na niemożności powstrzymania się przed dokonaniem kradzieży. Charakteryzuje się między innymi tym, że osoba zaburzona nie do końca chce zataić fakt dokonania kradzieży. Kleptomania może być swego rodzaju odpowiedzią na stres lub wszelkiego rodzaju niepowodzenia. · Zaburzenie zachowania ograniczone do środowiska rodzinnego to zachowania konfliktogenne, pojawiające się jedynie w środowisku domowym w relacjach z członkami rodziny. Obejmuje także zachowania destrukcyjne i aspołeczne.
występuje zazwyczaj u dzieci, ale częściej obserwuje się je u chłopców niż u dziewczynek. Charakteryzuje się zachowaniami buntowniczymi w stosunku do osób, które powinny być przez dziecko traktowane jako autorytet. Występują także zachowania agresywne oraz prowokacyjne. Przyczynami mogą być między innymi nieprawidłowości w mózgu czy zaniedbanie ze strony rodziców lub opiekunów prawnych.
to odczuwanie potrzeby wszelkiego rodzaju zabaw z ogniem, w tym podpalania. Obserwowanie pożaru przynosi raczej pozytywne emocje, np. satysfakcję. Może wystąpić jako skutek organicznych zmian mózgu. Osoby te niechętnie zgłaszają się po pomoc, najczęściej zostają objęte pomocą psychiatryczną dzięki naciskowi ze strony otoczenia.
