Na zaburzenia identyfikacji płciowej wpływa bardzo dużo czynników, często podłoża biologicznego, jak i psychogennego, np. zaburzenia hormonalne, uwarunkowania genetyczne, kompleksy, sposób wychowania dziecka, choroby OUN itd.
Rodzaje tych zaburzeń:
1. Transseksualizm – pacjent chce żyć i być tolerowanym/zaakceptowanym jako przedstawiciel przeciwnej płci. Najczęściej towarzyszy mu przy tym dyskomfort oraz niepewność spowodowane przede wszystkim rozczarowaniem swoimi cechami płciowymi oraz odrazą do własnego ciała. Transseksualista usiłuje kroczyć ku leczeniu hormonalnemu i operacji, wskutek czego jego ciało stałoby się podobne do ciała przedstawicieli płci, którą preferuje.
2. Transwestytyzm o typie podwójnej roli – opiera się na przebieraniu się w odzież przeznaczoną pierwotnie dla płci przeciwnej, by osiągnąć satysfakcję z, w pewnym stopniu, przynależenia do grupy płci przeciwnej. Owe przebieranie się nie idzie w parze z podnieceniem. Osoba ta nie chce zmienić swojej płci w sposób trwały, nie chce podejmować się operacji tak, jak w przypadku transseksualizmu.
3. Zaburzenie identyfikacji płciowej w dzieciństwie – rozpoczyna się najczęściej w okresie wczesnego dzieciństwa i jest nacechowane zawodem względem swojej płci i jej charakterystycznych cech. Jednostki te są stale wpatrzone w płeć przeciwną do swojej oraz obserwują ich zachowania, postępowania – są nimi zainspirowane. Należy jednak pamiętać, że każde zaburzenie wymaga diagnozy, dziewczęce zachowanie u chłopca niekoniecznie musi wskazywać na jakąkolwiek oznakę zaburzenia identyfikacji płciowej.
