Tiki to nagłe, krótkotrwałe, nawracające ruchy. Najczęściej powstają na tle zdrowia psychicznego. Mają różne nasilenie i częstotliwość. Mogą pojawić się już w dzieciństwie i mogą ustąpić same w okresie dojrzewania, jednak u wielu osób zostają do końca życia.
Tiki mogą wystąpić między innymi pod postacią: głosową, np. niekontrolowane wypowiadanie słów; ruchową, np. tiki dystoniczne, czyli nagła, krótkotrwała zmiana pozycji ciała. Przyczynami występowania tików mogą być różnego rodzaju przeżyte traumy, urazy lub problemy z układem nerwowym, ale również niedobory minerałów czy witamin. Na występowanie tików bardzo dobry wpływ mają różnego rodzaju ćwiczenia relaksacyjne i aktywność fizyczna.
Najtrudniejszą postacią występowania tików jest zespół Tourette’a. Jest to zaburzenie neurologiczne o podłożu genetycznym. Występuje on w przypadku 5 na 10 tys. osób i częściej u mężczyzn. Przede wszystkim charakteryzuje się wszelkiego rodzaju tikami. Najczęściej zaczyna się od mimowolnych ruchów na twarzy, później przechodzi na resztę ciała i mogą dołączyć tiki wokalne. Nasilenie tików występuje w sytuacjach stresowych i niesprzyjających warunkach w otoczeniu (np. upały). Oprócz tików objawami zespołu Tourette’a mogą być problemy ze skupieniem czy nadpobudliwość. Często ujawnia się już w dzieciństwie, przez co dziecko dotknięte nierozpoznanym zaburzeniem może być uważane za niegrzeczne, niesforne. Zespołu Tourette’a nie da się wyleczyć, ale można załagodzić jego objawy poprzez włączenie farmakoterapii (najczęściej neuroleptyków) lub uczestnictwem w terapii behawioralnej. Ciężkie przypadki tego zespołu leczy się głęboką stymulacją mózgu. Należy jednak pamiętać, że ustąpienie lub złagodzenie objawów nie jest równoznaczne z wyleczeniem zespołu. Z tego względu osoba dotknięta zespołem Tourette’a powinna być pod stałą opieką specjalisty.
