Zaburzenia urojeniowe to zaburzenia trudne do zdiagnozowania, objawiające się między innymi tym, że osoba zaburzona coraz bardziej zamyka się w swoim urojonym świecie oraz reaguje emocjonalnie na próby przekonania i udowodnienia, że świat rzeczywisty różni się od jej świata urojonego.
CZYTAJ WIĘCEJZaburzenia schizoafektywne to pogranicze schizofrenii i zaburzeń afektywnych, co skutkuje znacznie różniącymi się od siebie dolegliwościami. W przebiegu zaburzenia schizoafektywnego napotykamy symptomy związane z zaburzeniami nastroju (np. epizody depresyjne), jak i ze schizofrenią, jednakże przez intensywność owych objawów trudno jest postawić jednoznaczną diagnozę - czy badana jest schizofrenia, czy jedno z zaburzeń afektywnych.
CZYTAJ WIĘCEJIndukowanie zaburzenie urojeniowe definiujemy jako zaburzenie będące podzielane przez dwie lub więcej osób, które są ze sobą powiązane emocjonalnie. U tych osób, jedna wykazuje objawy zaburzenia psychotycznego, u drugiej natomiast owe urojenia są jedynie wzbudzane i najczęściej występują, gdy osoby te są rozdzielone. Zaburzenia te zazwyczaj mają miejsce wśród członków rodziny. Określa się je także jako udzieloną psychozę bądź obłęd. Mimo wszystko, zdecydowanie rzadziej występują przypadki udzielenia tej choroby więcej, niż jednej osobie.
CZYTAJ WIĘCEJOd „podstawowej” schizofrenii jaką znamy, schizofrenia katatoniczna wyróżnia się tym, że dominują zaburzenia ruchu, na przykład zastyganie w miejscu bądź pobudzenie. Zakłada się, że wpływają na nią czynniki genetyczne i środowiskowe, natomiast u 20% pacjentów „zespół katatoniczny” jest przyczyną schorzeń somatycznych, opryszczkowego zapalenia mózgu, zatruciem tlenkiem węgla lub zaburzeń metabolicznych.
CZYTAJ WIĘCEJZaburzenia schizotypowe są to zaburzenia o długim przebiegu i trudnym do zaobserwowania początku, ponieważ nie jest on określony. Odznaczają się wyjątkowością wyglądu lub zachowań, które przypominają charakterystyczne symptomy występujące w schizofrenii. Osoby cierpiące na to zaburzenie są zdystansowane, przez co wycofane ze społeczeństwa (skrajny introwertyzm), ciężko im nawiązywać bliższe relacje oraz mają trudności z utrzymaniem obecnych związków. Często gubią wątek, są rozproszone, a wyrażanie uczuć jest ograniczone, co może pozorować chłód emocjonalny. Jednostki nie odczuwają chęci przebywania z innymi ludźmi ze względu na lęk i raczej preferowanie trybu samotnika. Są podejrzliwe, posługują się niejasnym językiem, natomiast ich afekt jest zdecydowanie zawężony.
CZYTAJ WIĘCEJW przeszłości katatonia była uważana za podtyp schizofrenii. Obecnie rozumie się, że katatonia może występować w różnych schorzeniach psychicznych i medycznych. Katatonia i schizofrenia występują także oddzielnie, lecz są ze sobą ściśle powiązane. Osoby z objawami katatonicznymi w schizofrenii, poruszają się w ekstremalny sposób. Na przykład taka osoba może poruszać swoim ciałem nieregularnie lub wcale. Ten stan może trwać przez minuty, godziny, a nawet dni. Wyróżnia się dwie podstawowe postacie schizofrenii katatonicznej: hiperkinetyczną, i hipokinetyczną.
CZYTAJ WIĘCEJDo najpoważniejszych zaburzeń psychicznych z całą pewnością możemy zaliczyć schizofrenię paranoidalną, która jest przewlekłą chorobą wymagającą leczenia we wszystkich przypadkach. Jak ona się rozwija i jakie sygnały powinny nas skłonić do wizyty u specjalisty?
Schizofrenia paranoidalna, która jest również określana jako psychoza schizofreniczna, należy do grupy psychoz. Psychoza to sytuacja, w której człowiek nie odbiera rzeczywistości w poprawny, standardowy sposób oraz nieadekwatnie przeżywa i postrzega sytuacje, które go spotykają.
Czym jest schizofrenia?
Schizofrenia jest zaburzeniem psychicznym, które zaliczane jest do grupy psychoz, czyli takich stanów, które cechują się przede wszystkim zróżnicowanym odbiorem, zaburzonym postrzeganiem rzeczywistości oraz nieprawidłowym ocenianiem. W ich przebiegu mogą pojawiać się problemy w relacjach z innymi ludźmi, myślenie chaotyczne, pesymistyczne lub euforyczne oraz mogą występować urojenia i halucynacje.
