Mogą dominować w niej:
-Osłupienie katatoniczne
-Stany pobudzenia
-Mogą występować stany mieszane
Objawy
– nadpobudliwość -agresja -skakanie, krzyczenie, śpiewanie – gwałtowne/ impulsywne wykonywanie ruchów – brak utrzymywania kontaktu wzrokowego – zastyganie w bezruchu, może też wystąpić przyjmowanie dziwnych pozycji – ciągłe powtarzanie słów, zdań – naśladownictwo ruchów, zachowań, mimiki, słów – halucynacje – urojenia – osłupienie – ograniczone postrzeganie otoczenia – wolne bądź ciche wysławianie się – małomówność, wręcz milczenie – brak apetytu – opór w wykonywaniu czynności, próśb – ogólny negatywizm – osoby zmagające się ze schizofrenią mogą mniej o siebie dbać, nie tylko chodzi o wygląd, ale też wyżej wspomniane odmawiane posiłków, opór lub agresja.
Przyczyny
Pomimo wszelkich badań i poszerzaniu wiedzy na temat schizofrenii, niestety wciąż nie istnieje klarowna odpowiedź dotycząca patogenezy zaburzeń schizofrenicznych. Na zachorowanie na schizofrenie przykładają się : czynniki biologiczne – w tym uwarunkowania genetyczne ( przez co organizm może być narażony na infekcje wirusowe), układ nerwowy. Niestety nie ma żadnych uwarunkowań na zachorowanie na schizofrenie, natomiast czynnikiem przyczyniającym się do większego ryzyka zachorowania na nią jest stosowanie substancji psychoaktywnych (halucynogennych) Czynniki psychospołeczne- czynniki stresogenne. Takimi wyzwalającymi przyczynami mogą być traumy z dzieciństwa, traumatyczne sytuacje lub ogólny kontakt z rodzicami, bycie odrzuconym przez grono rówieśników. Dzięki podejmowaniu działań mających na celu leczenie choroby, obserwowaniu jego przebiegu i ilości powtarzania się jej epizodów, mamy większą możność do kontrolowania jej.
Aktualnie jednak odchodzi się od ścisłego kategoryzowania przyczyn zachowania na schizofrenię, bardziej przyjmuje się, że na jej wpływ mają oba czynniki biologiczno-psychospołeczne – a zatem w jej diagnozowaniu skupia się na części już wrodzonej, jak i samej podatności społecznej. Ten drugi to nic innego jak próg stresu i poziomu reagowania na impulsy/siła sprawcza z otoczenia, z jaką dana osoba sobie radzi (im niższy, tym ryzyko zachorowania wzrasta).
Leczenie
Metodą leczenia schizofrenii katatonicznej jest farmakoterapia. Jest ona bardzo skuteczna i przy doborze odpowiednich leków pozwala dojść do szybkiej remisji. W przypadku bardzo nasilonych objawów, metodą leczniczą jest również terapia elektrowstrząsowa. Kolejną formą radzenia sobie z tą chorobą (często jest ona stosowana z lekami w celu osiągnięcia najlepszych rezultatów) jest psychoterapia. Ma ona na celu nie tylko zmniejszenie/osłabienie występujących objawów, ale też wypracowanie nowych nawyków, umiejętności komunikowania się z ludźmi z otoczenia i radzenia sobie w sytuacjach stresowych.
Bibliografia:
https://salusprodomo.pl/blog/schizofrenia-katatoniczna-jakie-sa-jej-objawy-i-jak-ja-leczyc/
https://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/psychiatria/schizofrenia-katatoniczna-przyczyny-objawy-i-leczenie-aa-qsDd-muzB-rA7H.html