Zaburzenia snu – nieorganiczne
Nieorganiczne zaburzenia snu to wszystkie niedogodności związane ze snem, a przede wszystkim z jego jakością i długością. Zaburzenia snu stają się coraz bardziej powszechnym problemem, który znacznej części zaburzonych może poważnie utrudnić codzienne funkcjonowanie. Ma on bowiem wpływ nie tylko na zaburzenia koncentracji ze względu na zmęczenie, ale także na pamięć czy gospodarkę hormonalną. Do nieorganicznych problemów ze snem zalicza się zaburzenia, które nie są jednym z objawów zaburzeń spowodowanych zmianami organicznymi (np. chorobami mózgu), ale są spowodowane innymi wpływami emocjonalnymi i/lub psychicznymi. Zaburzenia te zwykle leczy się u psychiatry, natomiast jeśli problem ten trwa długo i ciągle narasta warto wybrać się do neurologa. Zaburzenia snu dzielą się m. in. na:
Bezsenność nieorganiczną
· czyli problemy z zasypianiem, utrzymywaniem ciągłości snu, przedwczesnym wybudzaniem się ze snu itd. Często osoby z tym zaburzeniem skarżą się na złe samopoczucie, wzmożoną drażliwość i problemy z koncentracją, co za tym idzie również z nauką. Bezsenność niekiedy wpływa również na obszar seksualny życia człowieka nią dotkniętego. Do leczenia bezsenności używa się farmakoterapii oraz udziału w psychoterapii. W procesie leczenia i terapii bardzo ważna jest nauka i stosowanie prawidłowej higieny snu.
Somnambulizm
· to zaburzenie, które potocznie nazywane jest lunatykowaniem czy sennowłóctwem i polega na przechodzeniu na zmianę w sen i stan czuwania. Epizody występują zazwyczaj w pierwszej połowie snu, często już po ok. godzinie od zaśnięcia. W zależności od przypadku w trakcie epizodu osoba może jedynie podnieść się z łóżka, ale może także wykonywać codzienne czynności (np. ubieranie się), a nawet wyjść z domu. W trakcie leczenia trzeba pamiętać by zabezpieczyć miejsce gdzie śpi osoba zaburzona (prawidłowo zamknąć lub zabarykadować drzwi, okna itd.). Można także do leczenia włączyć farmakoterapię.
Nieorganiczną hipersomnię
czyli zbyt duże odczuwanie senności w ciągu dnia, mimo przespania wystarczającej ilości godzin lub wydłużony czas wchodzenia w stan czuwania po śnie. Oprócz tego częstymi objawami hipersomnii jest nadmierne uczucie lęku, zaburzenia koncentracji i pamięci, problemy z wypowiadaniem się czy nadmierna irytacja. Diagnoza hipersomnii wymaga przede wszystkim wykluczenia chorób układu nerwowego, a leczenie zazwyczaj opiera się na udziale w terapii behawioralnej. W trudniejszych przypadkach włącza się farmakoterapię.
Lęki nocne
polegają na epizodzie ataku paniki podczas snu (przyspieszony oddech, przyspieszony puls, potliwość, nagłe i niekontrolowane ruchy, a niekiedy również wokalizacja – krzyki lub/i jęki). Często próby uspokojenia osoby przeżywającej taki epizod mogą znacznie pogorszyć jej stan. Jak w tym wypadku można pomóc podczas epizodu? Ważne jest by pamiętać, że nie powinno się wybudzać osoby ze snu oraz należy zapewnić jej komfort i bezpieczeństwo. Leczenie lęków nocnych polega na poprawie higieny snu i udziału w psychoterapii.
Techniki relaksacyjne przed snem
Sprawdź sposób PaniOddech.pl
