Zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym

adhd Zaburzenia hiperkinetyczne

ADHD (od ang. attention deficit hyperactivity disorder)- zespół nadpobudliwości ruchowej, opierający się na niemożności skoncentrowania uwagi, nadmiernej ruchliwości i impulsywności.

CZYTAJ WIĘCEJ

Zaburzenia emocjonalne rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie

Zaburzenia emocjonalne rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie polegają na nadmiernym przerysowaniu tendencji rozwojowych.

CZYTAJ WIĘCEJ

Tiki

Tiki to nagłe, krótkotrwałe, nawracające ruchy. Najczęściej powstają na tle zdrowia psychicznego. Mają różne nasilenie i częstotliwość. Mogą pojawić się już w dzieciństwie i mogą ustąpić same w okresie dojrzewania, jednak u wielu osób zostają do końca życia.

CZYTAJ WIĘCEJ

Zaburzenia zachowania

Zaburzenia zachowania to występowanie zachowań dezadaptacyjnych, np. nie przejawianie szacunku wobec praw innych osób, nieodpowiednie reakcje na określoną sytuację, nieprzestrzeganie narzuconych norm społecznych itd. Zaburzenia te są znacznym utrudnieniem w codziennym funkcjonowaniu osoby zaburzonej. Często negatywnie wpływają na powstawaniu nowych kontaktów między osobą zaburzoną a drugim człowiekiem, ponieważ osoba ta uważana jest niekiedy za agresywną.

CZYTAJ WIĘCEJ

Fobia szkolna

Fobia szkolna, to termin opisujący zaburzenie lękowe u dzieci, które mają irracjonalny, uporczywy strach przed pójściem do szkoły. Zachowanie ich różni się od dzieci, które wagarują i nie wyrażają obawy przed pójściem do szkoły. Dzieci, które unikają szkoły, chcą być w bliskim kontakcie z rodzicem lub opiekunem, podczas gdy wagarowicze nie. Dzieci z fobią szkolną są często niepewne, wrażliwe i nie wiedzą, jak radzić sobie ze swoimi emocjami. Normalny lęk separacyjny zwykle występuje od 18 do 24 miesiąca życia. Dzieci w tym wieku mogą płakać lub mieć napady złości, gdy są oddzielone od rodzica. Jednak niektóre starsze dzieci nadal mają trudności z przebywaniem poza domem, co sprawia, że niektórym uczniom brakuje pewności siebie i umiejętności radzenia sobie z życiem szkolnym. Dziecko, które wykazuje większe ryzyko fobii szkolnej, to takie, które nie ma rodzeństwa, jest najmłodszym lub przewlekle chorym dzieckiem. Większość dzieci sprzeciwia się chodzeniu do szkoły w tym czy innym czasie. Jednak dziecko z fobią szkolną często opuszcza wiele dni z niejasnych powodów. Rodzice powinni być zaniepokojeni, jeśli ich dziecko wydaje się irracjonalnie niespokojne, przygnębione, przestraszone lub regularnie mówi, że czuje się zbyt źle, aby uczęszczać na zajęcia.

CZYTAJ WIĘCEJ